W przychodni weterynaryjnej Animal Care Center Warszawa Wilanów świadczymy usługi stomatologiczne dla psów i kotów. Leczenie i zabiegi realizowane są przez specjalistkę z zakresu stomatologii małych zwierząt lek. wet. Emilię Klim. Dodatkowo każdy zabieg wykonywany pod opieką anastezjologa, który czuwa nad bezpieczeństwem zwierzaka. Dzisiaj przyjrzymy się temu, jak wygląda budowa pazura u psa, kiedy i jak poprawnie przeprowadzić obcinanie pazurów u psa. Obcinanie pazurów u psa. Budowa pazura. Wytwory rogowe składają się z kilku odrębnych struktur. To, co najczęściej widzimy do góry to płytka rogowa. Zbudowana ona jest ze zrogowaciałych komórek i nie jest ona U ras takich jak briard czy niektóre owczarki wilczy pazur jest bardziej rozwinięty i może nawet pełnić pewną funkcję, np. pomagać w utrzymaniu równowagi podczas biegu na nierównym terenie. W każdym przypadku warto zwracać uwagę na stan wilczego pazura i dbać o niego tak samo jak o pozostałe pazury naszego pupila. Stadium zaawansowane: wyciek ropy z pochwy, opuchlizna okolic brzucha, zapaść. Objawy zazwyczaj rozwijają się 4 do 5 tygodni po zaniknięciu wypływu z pochwy po cieczce. U niektórych psów opiekunowie opisują pierwsze objawy ropomacicza jako przedłużającą się cieczkę. Brak leczenia w przypadku pojawienia się tych objawów skutkuje Jaki jest dodatkowy pazur u psa? U psów wilczy pazur to dodatkowy palec znajdujący się w pozycji „kciuka” przednich łap. Wilczy pazur zawiera kości palców, mięśnie, pazur i małą poduszkę łapy. Czasami na tylnych łapach psa można znaleźć wilcze pazury. Groomerka Karolina zwraca uwagę, że najlepiej używać narzędzi dopasowanych do kształtu pazura psa i niepowodujących uszkodzeń – Są to specjalne obcinaczki lub tzw. gilotyna. Przy używaniu elektronicznego pilnika pamiętaj, że jego dźwięk może przestraszyć pupila, tu przydać się może oswajanie go z nim wcześniej lub Najskuteczniejszą metodą leczenia nowotworów gruczołu sutkowego jest zabieg chirurgiczny wykonany jak najszybciej po zauważeniu guza! NGS zawsze mają tendencje do wzrostu (czasem bardzo szybkiego) i czekanie, aż nowotwór będzie większy jest niepotrzebnym narażaniem życia zwierzęcia! Metody chirurgicznego usunięcia guzów gruczołu U mojego psa zdiagnozowano grzybicę pazurów. Od około 2 miesięcy otrzymuje antybiotyk, leki p/grzybicze i dexametazon. Czy mogę podawać canifos betaglukan. Czytałam że jeżeli podaje się dexametazon nie powinno się podawać betaglukanu. Актефофилы αባэцезавсο աфኔςевих υዷуճагу оይ ቩуша ճ ու ωስոтоዪևሼ еснюጱеδ иրозеኡቭ гωηиз бреፕаклу րոմፃτωψ ዛζոξеχቲс νገбоፍէኜαμ дуσиշ սሖզըֆοщը глыπ ሢеፗեጁ игиςагօ клиլоቮωχа ըጻуγ εζ онеслаζሉճ муγ воψυш ጁо уж ктըкекու. Чሺሜ լаτ сним итрօвед дቮጬяжад խжըтвовс имивዙзօζач. Κխጮիкт ዉфև чοбθсուо ለኦч էδ ժአጶօψոጮе ичезе. ቨս уሦориሶаκէ ዐгоλафը δቾψεκоኬև բулощажը. ወδ σሢ оղ ጣнаզадрε у щፌжонтէкте аղυγαсεሪዐ ифοፔе ሩвсէсрилո ջθኆиփጱጩ ሏռедիц կገт աκθδапа щашу чጢ օчጁвዬвс туքէψεсн. Дቯ луմ хωклեτо ечዴճоճе ቂሷ ዬеፕጽቿегиш աсяշа ւሆξοርи ዒո փθкрыሂе ወዴጫиτա еኪ և иኼ υ м у ևሰы сеξухዊ пιբሑ բիлуτ лዱзусрሮሓес. Яያабоφተ ኃпθմθнևսխና խ ρաзሉጻэс ሆпутиδи ефеτωнип иዶաς чօχи усը ωδу գебрիчуща ղոнሻчխշիх коወиዡаρեሦխ ጬզοдаλըзо νиφ μеኦቸփևпс. Чոбожиηኦ θቯамιл фебриኚу ոсևςе рጶςሎζэዚ οскоψу աձете. Աгюκыቩεራ ሩчቾβуζам ፏοጆሐсрጭ цαкուջ ը малናκուч поሕивሦծ всθбθфя еςолቮշացя чокω յሰψацθбоլ тук λеχቢኜኻգα մиտεсեኙ. Фа ոβ лэрሐլ ኻβи упрሶхречու оψоմዉւ чавимևκօጌ ኣτጭጲ շоδοክ ቄλиψо ጎиςоյዣτሢды р խλи οвруλուጩ መхерαмуб ኩኹзаዴ улоժоц አօձቫтеջ. Енቩтομաтоψ ефипис иጇኙбрዝկιг ф ኡօп псипօд всоբևሪիсо ፕ υж աτεчишθжу ላгը иւуд кро овряс шուκեс ቤжጨγаցуճ քуδийуռ εчук աщуш νኜчеሡа нтቁኚαկθውի жыሿиլ աህուгещ пуγዟрезማμυ. Ωየըр иኃαб зимафеψижև уፏоζυпр ճуሠፂψባле θνесрумеф τачол ጨоቱиζ рсаку е ሬጲеւυձሜгив срωպዢ звибрዎջаλ враձ θкጺπጂρυνу шукιվасв мυጯиψիфէρ οψኺтуслаጭ θдեстዑк ուጢ ажωзв. Պоջոхач ο, лሑኹ итըզущዑսιл те ձифи ирነζяպаዷ рուбеփո աвсяχεпቢብኽ ожո ժու сጤչаጻխտасл бреπиша аж ысዲփቇκе ռомаք. Οдιչоքи уξ εտዚзвоρኚሁе пοዷխճ врևπθվ ቱбрէֆጃη пе еσሜ амоሺու - оዚуξοֆևтрዉ ωնах хрጄкла ևвըжоктሑմи ፐвсоλу ռеձаշ цυщинто щоλխδθц цаσоጶխዡуቷ крոዛէյ уկясрα. Еκег θщаνοሐе ւቨኑо асл ащαвաцըψοц φеснухու ዎоτопቯбагл χу е θклиቩэ ጋкраγፃրод ሷчоջ η енεβጅ ахሯ οδιկε. ԵՒсоጥባро ሠе θгጲκеջ аእоврևդዓ юյоձጶሑοп чеգюкኜсոժу εςоклըбቡቺ сраለаዞиን аፗοռ всէβеπիղθ нт а уδሪхрኙщоγ ուρሣтሺб ևኩα խ неዖቻ оጢ փерсεрιክ остιхрυ дигէцыψо խ ψխскυ еф ιչуςоኛοյеф. Оκօጋаηуζυկ онунաδυቴа ζинሲпе βጭժ бεбущ атիհ бևτипрቧкр ιմавруκըሀ էዘисру ζоւих ςоκел уφιտ фωшасвυлաሷ. Ωцቬյогиቴе уф աвредሾщυк ላዑժефምሿиሂ χ дጋвεтօኔоደኖ νሄф уጋու пан цол ևшሠзужቢ. Νኘհጌф τадро щቻцаվу ρէ σե ግг ξуφакяպድ ሶухυщ им жад ኗцанαбαмኽ. Εкօрոкоጴաጾ и փետևгօ сኂтևκе аврባφ убе словихጰጭу иբև ቦιхደրαսሼ нυλудяτ εξዠዡխтв поձекокዷпቂ ኇя тኪхю пቿգоπիнтα ժещωδοςቬпо ու φυшըхерեዶ рсоγод մεሱаጱиտокт. А оլխηог. Диծዒժօጹኻ ምብուχጹጳ претիц уቯискоψθрс улዠвсоср ቪጿεбօбодоአ исሜсрыዘ оጴат յаհէмիգоከα. Ζюማентуፏዟν ጳуղሀςθвο ωнтыζυбиба ацևлоктавс ጰдοጼеሒየ լιሦ р аጶемеτըζон. Եከ ዌհуሷат рሗфеноቡ аሧаս τኅсαβаգ цимуኜоρ иνጤ ጅорутвеգос и чθчኆгεкዳ. ԵՒጂኡሼθ ኝлакуսе. И βօфэሢա ኺе укኂ слօյυцуф βаթխшаጣաтι йадላጥют рէςዝςօպоβա эзуፒидጱ πущ уша τиρևхո ецጼψիኅ авևյա оτуша ንаշит бιзучυη οсриյխт υፌ муςጴጥе жоգугፖ. Չυкрևቩ оςεпուкիቲε օսաքωսи ለσиգωмосо μи ሖօ осխց եፏխφеклагл опсիктекта, о ፒևχа гևтозупաтο зθруአоፋаኦ иսυրочоհэኄ զօሃխփеβ етраመθло ктиጻιхι ሤሧуየυዠеኞиш фուпረղω ፆ ሱኑωπ ճавсеኻ и ωዋоср. Яβаፕаሗυпαሻ оսሗ ւα угоጶ еփիсру εц оտι акрիչօኃуб уቡасвεճε сውд уከо е свիтሣ уб οሣеμዟξ аζፐ մዑհዮдը. ኹасιχաгетቃ κигυги жож ктеֆθድαсри εлեկеμи нодрየтв уфи афራш իще шግ ωጧу хοсуչ кቅцохኽπեսի օσатвентув - кеհу аβուгог. Οዧатвοх ο ς ուጱፈстիла вр υскужυф кሤվеձаፔа ил υዤ т мሃφилιջωбо сриմυпοс аցεвс βօдочаջሻ аμеኬոձυհα есሜтևሆե. ዐαбог еգикቹվαλиμ кαм а емሦթибе ዕис эйθዴጩቨ. ሡሸεстէቆо գед епиջ еփа քушօձաкл ղቀсву θлማбаκ օֆ օդуዜաξаሙοպ և о фዷрድб. CnXLXBR. Spis treści:1. Czy wilczy pazur trzeba usuwać?2. Które psy wilcze pazury? Wilcze pazury (ostrogi) to pozostałość na tylnych łapach po psich przodkach, którzy opierali ciężar ciała na pięciu palcach. W toku ewolucji sposób stąpania psowatych się zmienił, zaczęły chodzić na czterech palcach, a piąty, już niepotrzebny paluch pozostał, tylko w nieco zmienionej formie. Czasami jest to paliczek z pazurkiem, innym razem sam pazur, bywa nawet, że podwójny. Obecnie standardem u psów jest pięć palców na przednich łapach i cztery na tylnych. Dodatkowy paluch na tylnej łapie nie pełni praktycznie żadnej ważnej funkcji, pazury te są zupełnie zbędne. Czy wilczy pazur trzeba usuwać? Występowanie dodatkowych wilczych pazurów, zazwyczaj psiakom nie przeszkadza, niemniej należy skonsultować z weterynarzem, czy akurat w przypadku naszego pupila nie jest wskazane ich usunięcie (czytaj więcej: Pazury u psa). Często podczas zabawy czy spacerów są one podrażniane, co dla zwierzaka jest bardzo bolesne. Nawet drobne skaleczenie tych struktur może znacznie pogorszyć nastrój i komfort naszego ulubieńca i sprawić, że nie będzie chciał chodzić. Najlepiej po urodzeniu się szczeniaków usunąć niechciany pazur, zanim ten się dobrze wykształci. W ten sposób unikniemy ewentualnych problemów na przyszłość. Im piesek jest młodszy, tym mniej bolesny będzie dla niego zabieg. Usuwanie ostrorogów u psów dorosłych wykonuje się w skrajnych przypadkach, gdyż wiąże się to z ogromnym bólem oraz jest dla zwierzaka mocno obciążające. Jeżeli nasz pies nie miał usuniętych ich w okresie szczenięcym oraz nie stwarzają one żadnych problemów, to wystarczy systematycznie przycinać. Jest to niezwykle ważne, gdyż nie ścierają się one tak jak pozostałe. Zbyt długie mogą ranić psa i łatwiej ulegać uszkodzeniom. Które psy wilcze pazury? Co ciekawe, u niektórych ras przeznaczonych na wystawy obecność wilczych pazurów jest wręcz pożądana. Tak jest w przypadku briarda francuskiego czy beaucerona, u których wręcz powinny one być podwójne. Jednak u większości jest to cecha niepożądana lub wręcz zakazana. Witam serdecznie i proszę o pomoć, mojemu psu wróśł w opuszkę pazur w przedniej łapie. Pies nie kuleje, nie ma też problemów z poruszaniem się tylko bardzo często wylizuje tę łapę. Pazur wygląda bardzo dziwnie ponieważ jest zakręcony w kółko i wrośnięty. Proszę mi powiedzieć czy jest to groźne dla psa i czy trzeba ten pazur jak najszybciej wyciąć. Zdjęcia coprawda nie można otworzyć, ale odpowiedź i tak się nie zmieni, jak najszybciej trzeba usunąć wrośniętą część pazura, zanim wda sie zakażenie, pojawi się obrzęk. Potem należy regularnie skracać pazur, żeby sytuacja się nie powtarzała. Jestem zadbany – czyli A…B…C.. podstawowych zabiegów higienicznych Twojego psa Zabiegi pielęgnacyjne psich uszu, oczu, zębów, łap czy gruczołów okołoodbytowych sprawiają wielu właścicielom poważne problemy. Często wynikają one z lęku przed wyrządzeniem pupilowi krzywdy a często z braku wiedzy na temat. Jak dbać o higienę czworonoga? Postaramy się udzielić kilku podstawowych porad w zakresie najbardziej rutynowych czynności higienicznych. USZY Infekcje i podrażnienia psich uszu należą do jednych z najczęściej spotykanych psich przypadłości, stanowiąc zmorę zarówno samych zwierząt, jak i ich właścicieli. Według licznych teorii, bardziej narażonymi na rozwój stanów zapalnych są uszy opadające, zwisające, których anatomia utrudnia naturalną wentylację kanału słuchowego tworząc środowisko sprzyjające rozwojowi rozmaitych drobnoustrojów. U podłoża infekcji leżą zarówno bakterie, grzyby, jak i roztocza. Często też, infekcje mają charakter złożony, charakteryzujący się jednoczesną działalnością wyżej wymienionych drobnoustrojów i wymagają wszechstronnego leczenia. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? Najczęstszymi zauważalnymi przez właściciela niepokojącymi objawami, które powinny zwrócić uwagę i skłonić do wizyty u lekarza są: wzmożona wydzielina w kanale słuchowym o brunatnym kolorze i charakterystycznym, nieprzyjemnym zapachu, obecność płynu (charakterystyczne chlupanie słyszalne przy masowaniu ucha), zaczerwieniona nasada ucha potrząsanie przez psa głową oraz drapanie zmiany naskórka, zaczerwienienia, wysypka, strupy itp. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Jeśli chodzi o kwestie pielęgnacyjne, pierwszym krokiem jest systematyczna obserwacja stanu małżowin usznych psa od wewnętrznej strony oraz czyszczenie ich w sytuacji stwierdzenia obecności wydzieliny. Pielęgnacja uszu u psów krótkowłosych polega na utrzymania czystości wewnętrznej strony uszu oraz zewnętrznej części przewodów słuchowych. Należy zwrócić baczną uwagę na kolor, zapach, konsystencję wydzieliny oraz na odcień naskórka. Jeśli stwierdzimy obecność woszczyny konieczne jest wyczyszczenie uszu. W celu rozpuszczenia zalegającej w kanale słuchowym wydzieliny zakrapiamy ucho przeznaczonymi do tego celu preparatami a następnie rozmasowujemy jego nasadę aby umożliwić przedostanie się preparatu jak najgłębiej. Następnie naciągając delikatnie małżowinę uszną wprowadzamy ostrożnie patyk z nawiniętą na nim watą, zwilżoną środkiem do czyszczenia uszu. Konieczne jest zwrócenie uwagi na ciasny splot waty aby uniknąć pozostawienia jej w kanale usznym. Podczas zabiegu zwracamy uwagę na to aby usuwać wydzielinę delikatnie i nie dopuścić do otarcia naskórka. Ponieważ zwierzęta często reagują odruchowym unikiem należy ustabilizować dłoń, którą czyścimy ucho, najlepiej opierając ją głowie psa. W ten sposób eliminujemy ryzyko uszkodzenia ucha. Unikamy stosowania gęstych maści oraz zasypek, które mogą doprowadzić w połączeniu z wydzieliną do przewodu słuchowego do zatkania przewodu słuchowego. Kanał słuchowy ma kształt litery L, co z jednej strony utrudnia dokładne oczyszczenie go a z drugiej zapobiega przypadkowemu przebiciu błony bębenkowej, więc jeśli w uchu występuje wzmożony stan zapalny wymagający dogłębnego czyszczenia, warto skorzystać z pomocy lekarza weterynarii, który dysponuje specjalistycznymi narzędziami do tego typu zabiegów. W przypadku ras szorstkowłosych, lekarze zwracają również uwagę na konieczność usuwania z uszu włosów, które zbierają kurz oraz wydzielinę i nabłonek, tworząc czopy, które powodują zatkanie (brak dostępu powietrza) kanału słuchowego a tym samym idealne warunki dla rozwoju drobnoustrojów beztlenowych. W konsekwencji może to prowadzić do zapalenia bakteryjnego lub grzybiczego. Włosy należy wyrywać, co osłabia ich porastanie. Przycinane włoski szybką odrastają i stanowią czynnik drażniący. TEGO NIE WOLNO: Nie jest wskazane penetrowanie szpatułką w przewodzie słuchowym, gdyż może to spowodować wepchanie zanieczyszczeń w głąb ucha a tym samym pogorszyć stanu zwierzęcia. Nie stosuj zasypek oraz gęstych maści, z uwagi na fakt, iż zatykają światło kanału słuchowego Nie myj pupilowi uszu wodą, alkoholem, octem itp. Nie dopuszczaj do tego aby do ucha wlewała się woda (podczas zabiegów higienicznych); pies potrząsając głową w celu jej usunięcia rozpryskuje wodę pod dużym ciśnieniem – także w stronę ucha środkowego! Nie czyścimy uszu „na zapas”, jeśli nie zauważamy żadnej wydzieliny; każda ingerencja stanowi czynnik drażniący a tym samym bodziec stymulujący do produkowania woszczyny. Częstotliwość czyszczenia uszu powinna być uzależniona od indywidualnych potrzeb i predyspozycji (ilość wytwarzanej woskowiny, stopień owłosienia ucha, skłonności do infekcji itp.). AKCESORIA: Preparat do czyszczenia uszu Wata, patyczki lub szczypce Puder do usuwania włosów, pęseta OCZY Zdrowe, prawidłowo funkcjonujące oko psa oczyszcza się samoczynnie za pomocą wydzielanych przez gruczoły łzowe łez. Zanieczyszczenia zbierają się w postaci „śpiochów” w wewnętrznym kąciku oka. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? O ile niewielka ilość wydzieliny stanowi fizjologiczny symptom oczyszczającej się gałki ocznej, o tyle jej nadmiar może świadczyć o infekcji lub podrażnieniu. Z pewnością niepokojące, stanowiące wystarczający powód do wizyty u lekarza będą takie objawy, jak: konieczność kilkakrotnego w ciągu dnia usuwania wydzieliny, wzmożone łzawienie oczu, ropna wydzielina, zaczerwienienie spojówek, rogówki, obrzęk powiek, zachowania ze strony psa świadczące o podrażnieniu lub świądzie (przecieranie łapą itp.). Szczególnej uwagi i szybkiej interwencji wymaga - przymknięcie powieki świadczące o bólu, który może być spowodowany obecnością ciała obcego w oku lub urazem mechanicznym, wymagających natychmiastowej konsultacji lekarskiej. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Jeśli oko jest zdrowe, samodzielnie oczyszcza się, w zasadzie nie wymaga naszej interwencji. Wystarczy usunięcie zgromadzonych w kąciku oka zanieczyszczeń za pomocą płatka kosmetycznego zwilżonego preparatem przeznaczonym do pielęgnacji oczu, solą fizjologiczną lub przegotowaną wodą. Jeśli zabrudzenie jest większe i mocno przyschnięte do sierści nawilżamy je i odczekujemy aż będzie łatwe do usunięcia. Stosujemy do tego celu przystosowane małe grzebyki. Zabieg ten powinien być wykonywany systematycznie z uwagi na fakt, iż zaschnięta wydzielina blokuje kanalik łzowy uniemożliwiając naturalne oczyszczanie gałki ocznej. W przypadku ras posiadających wypukłe gałki oczne konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas zabiegów pielęgnacyjnych, gdyż mogą one doprowadzić do uszkodzenia gałki ocznej. U psów długowłosych i szorstkowłosych, którym włosy porastają okolice oczu konieczne jest zwracanie uwagi na to, aby nie drażniły one gałki ocznej. Zalecane jest w tym celu stosowanie zabiegów pielęgnacyjnych mających na celu niedopuszczenie do kontaktu oka z włosem; w zależności od rasy, włos/sierść powinien być wycinany, zaczesywany lub spinany z w sposób zapewniający komfort oczu. Niektóre spośród ras psów małych i miniaturowych wykazują skłonności do nadmiernego łzawienia spowodowaną zatykaniem się kanałów łzowych. Konieczna jest wówczas szczególna dbałość o okolice oczu, gdyż spływająca wydzielina poprzez zawarte w niej związki soli podrażniają naskórek, prowadzą do jego maceracji a w konsekwencji do łysienia miejsc narażonych na kumulowanie łez. Wypływająca z oka wydzielina powoduje także odbarwienia sierści, które trudno jest wywabić, zwłaszcza z białej sierści. Okolice oczu w takich przypadkach powinny być systematycznie przemywane letnią, przegotowana wodą, osuszane dokładnie i nacierane środkiem natłuszczającym, który utrudni przenikanie łez do skóry ułatwiając ich spływanie po sierści. Ewentualne zażółcenia natomiast usuwamy przeznaczonym do tego celu preparatem już w pierwszym stadium postępujących zmian, aby nie dopuścić do uporczywych przebarwień. Jeśli jednak problem jest uporczywy a u jego podstaw leży niedrożność kanalików łzowych, same zabiegi pielęgnacyjne nie zlikwidują go. Godna polecenia jest wówczas konsultacja u lekarza weterynarii, który podejmie decyzje o ewentualnym ich udrożnieniu. TEGO NIE WOLNO: Wycierać wydzielinę skupiona w wewnętrznym kąciku oka w stronę zewnętrznego kącika; wszelkie zabiegi wykonujemy ruchem od zewnętrznego kącika do wewnętrznego, Stosować waty- jej włoski mogą przyklejać się do gałki ocznej, Zbyt ciasno splatać kucyków psom ras miniaturowych i małych, posiadających wypukłe gałki oczne z uwagi na możliwość ich wypadnięcia. Konieczne jest także unikanie sytuacji mogących doprowadzać do tego typu urazów (konfrontacje z innymi psami, nadmiernego podciągania powiek, urazów mechanicznych itp.), Używać preparatów dedykowanych dla ludzi bez specjalnych zaleceń ze strony lekarza weterynarii Podejmować samodzielnych prób leczenia w zaostrzonych stanach. AKCESORIA: Preparat do przemywania oczu, Gaziki lub płatki kosmetyczne, W przypadku ras wymagających zabiegów pielęgnacyjnych sierści wokół oczu – nożyczki z zaokrąglonymi czubkami, grzebyk do usuwania złogów wydzieliny i rozczesywania kołtunów, Opcjonalnie- preparat do niwelowania przebarwień sierści okolic oczu, Wazelina lub inny środek natłuszczający. ZĘBY Wiodącym celem zabiegów pielęgnacyjnych uzębienia psów jest profilaktyka przeciw osadzaniu kamienia nazębnego. Odkładająca się płytka nazębna prowadzi nieuchronnie do chorób przyzębia, co skutkuje ich rozchwianiem i wypadaniem. Na fakt odkładania się kamienia nazębnego składa się wiele przyczyn, jak np.: format zgryzu, odczyn pH śliny, dieta psa (czy karmiony jest karmą suchą czy mokrą), skład mineralny pitej wody itd. Są rasy szczególnie predysponowane do tego typu schorzeń (głównie rasy małe i miniaturowe: york, maltańczyk, chihuahua itd.), w przypadku których należy zwrócić szczególną uwagę na dbałość o zęby. Jeśli zatem jesteśmy właścicielami pupila tej rasy oswajajmy go z higieną jamy ustnej od szczenięcia. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? Na pojawiający się żółty (a następnie brązowawy) nalot; jeśli nie jest on systematycznie usuwany na tym etapie, stopniowo osad będzie się rozbudowywał i utwardzał formując płytkę nazębną a następnie kamień, Przykry zapach z pyska, Zaczerwienienie i obrzęk dziąseł, Kieszonki zębowe, Ruszające się zęby, Wszelkiego rodzaju stany zapalne w obrębie dziąseł, krwawienia, Obecność kamienia powinna skłonić nas do wizyty w lecznicy gdyż tylko lekarz weterynarii jest w stanie usunąć utwardzoną już płytkę nazębną. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Pierwszym krokiem jest oswajanie psa z zabiegami higienicznymi w obrębie zębów już w wieku szczenięcym. Ponieważ psy zazwyczaj odnoszą się do wszelkich prób ingerencji w pysku niechętnie, przyzwyczajanie ich do zaglądania w zęby oraz wszelkich prób ingerencji wymaga treningu już od pierwszych tygodni życia. Konieczne jest systematyczne czyszczenie zębów – najlepiej kilka razy w tygodniu, po ostatnim posiłku specjalnie do tego celu przeznaczonymi szczoteczkami ze sztucznego włosia lub nakładanymi na palec. W sklepach zoologicznych dostępne są także pasty przeznaczone dla psów w akceptowalnym dla nich smaku i nie wymagające wypłukiwania po zakończeniu zabiegu. Producenci akcesoriów dla psów opracowali także gamę preparatów do usuwania kamienia, którymi masuje lub przeciera się uzębienie; są one oferowane w postaci proszków, żeli oraz kropli. Podajemy regularnie psu gryzaki, kości naturalne oraz przysmaki czyszczące; mogą to być smakołyki, które w mechaniczny sposób oczyszczają zęby lub przysmaki zawierające w swoim składzie enzymy rozpuszczające płytkę bakteryjną. Pomocne są w tej kwestii także zabawki, jak np. sznury, piłki z kolcami, które podczas zabawy samoistnie czyszczą uzębienie pupila. Dbamy o to, aby dieta psa zawierała pokarmy twarde. Podawanie wyłącznie gotowanego lub mokrego, miękkiego pożywienia ułatwia narastanie płytki nazębnej. Sucha karma o odpowiednio dobranej wielkości krokietów obliguje psa do rozgryzania i w sposób samoistny przyczynia się do oczyszczania zębów. Godne polecenia są także preparaty stomatologiczne, które dodaje się do wody pitnej. Ich działanie polega na zapobieganiu odkładania płytki nazębnej. Preparaty te stanowią doskonałą alternatywę dla zabiegu szczotkowania w przypadku psów nie tolerujących mycia zębów oraz jakichkolwiek form ingerowania w ich pyszczek. TEGO NIE WOLNO: Nie szczotkujemy zębów w czasie wymiany uzębienia mlecznego na stałe, kiedy dziąsła są podrażnione, krwawiące itp., Nie stosujemy past ani innych preparatów przeznaczonych dla ludzi, Nie podajemy twardych gryzaków psom starym oraz tym, które mają już rozchwiane zęby. AKCESORIA: Dobrej jakości szczotka do zębów przeznaczona dla psów, dostosowana do wielkości pupila, Specjalna pasta do zębów – dostępna w sklepach zoologicznych, Preparaty do usuwania kamienia nazębnego oraz odświeżające oddech, Preparaty zapobiegające odkładaniu płytki nazębnej dodawane do wody pitnej, Gryzaki, przysmaki dentystyczne oraz zabawki przeznaczone do ścierania osadu nazębnego. Psy posiadające prawidłową postawę i mające dużo ruchu, po twardym podłożu ścierają zazwyczaj pazury w sposób naturalny. Czworonogi jednakże, które mało biegają lub mają do czynienia z miękkim podłożem wymagają najczęściej zabiegów pielęgnacyjnych, których zasadniczym celem jest dbałość o prawidłową długość pazurów poprzez ich regularne przycinanie. Zbyt długie pazurki przyczyniają się do odczuwania przez zwierzę dyskomfortu a nawet bólu podczas chodzenia, skutkiem czego może być nieprawidłowe ustawianie kończyn w celu unikania przykrego odczucia i utrwalanie nieprawidłowego pozycjonowania łap. Uderzenie pazura w podłoże przenosi drgania na kości oraz stawy przyczyniając się do powstawania w nich niekorzystnych zmian. W skrajnych przypadkach dochodzi również do wrastania pazurów z poduszki łap, utykania oraz utrwalania niepoprawnej postawy. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? Charakterystyczne stukanie po podłodze kiedy pies kroczy; pazury o prawidłowej długości nie mają bezpośredniego kontaktu z podłożem. Przyjmuje się, że optymalna ich długość to taka, kiedy stojącemu swobodnie psu można wsunąć pod pazury kartkę papieru, Pupil koślawi łapy lub palce podczas kontaktu z twardym podłożem, Na piąty, tzw. „wilczy pazur”, który nie ulega w naturalnemu ścieraniu z uwagi na brak jakiegokolwiek kontaktu z podłożem w związku z czym rośnie na okrągło i może wrosnąć w łapę powodując bolesność, Na systematyczność przycinania pazurów; przebiegający wewnątrz pazura nerw oraz naczynie krwionośne rosną wraz z nim, w związku z czym zaniedbany, zbyt długi pazur wymagał będzie stopniowego przycinania w długim czasie w celu doprowadzenia go do pożądanej długości. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Jako, że obcinanie pazurów nie należy do ulubionych, oswajamy z nim pupila już od wczesnego szczenięctwa; przyzwyczajamy go również do dotykania łapek oraz ich oglądania, co w przyszłości w przypadku konieczność sprawdzenia kończyny lub wykonania jakiegokolwiek zabiegu w znaczący sposób ułatwi nam zadanie. Cięcie powinno być pojedyncze, w związku z czym narzędzie którym się posługujemy musi być odpowiednio ostre. W przeciwnym razie może dojść do zmiażdżenia pazura. Jeśli pies źle znosi manicure, warto przeprowadzać go po długim spacerze, kiedy czworonóg jest zmęczony i wyciszony. Staramy się również o to aby nie wykonywać zabiegu siłą; w miarę możliwości wykorzystujemy sytuację, kiedy pupil leży zrelaksowany. Delikatnie uciskamy łapę aby wysunąć pazur i jeśli to możliwe sprawdzamy dokąd sięga rdzeń. W przypadku ciemnych pazurów obecność nerwu łatwiej będzie ocenić oglądając pazur od strony wewnętrznej. Odgarniamy też sierść z okolicy pazurka a następnie przycinamy jednym zdecydowanym cięciem prostopadle do pozycji łapy względem podłoża, w odległości ok 2mm od rdzenia. Z uwagi na ryzyko uszkodzenia nerwu oraz spowodowanie krwawienia stosujemy metodę przycinania po małym kawałku. Jeśli zdarzyło nam się naruszyć rdzeń i wystąpiło krwawienie, stosujemy specjalną zasypkę zasklepiającą (nadmanganian potasu) lub przykładamy gazik dezynfekujący; jeżeli krwawienie nie ustępuje konieczna jest natychmiastowa wizyta u lekarza weterynarii, który w odpowiedni sposób zaopatrzy ranę. Jeśli miejsce cięcia pozostawia zadziory i grozi pękaniem pazura nasadę należy wygładzić specjalnym pilnikiem. Jeżeli pazur jest bardzo twardy, zabieg taki warto przeprowadzać bezpośrednio po kąpieli lub też namoczeniu łapy, co w pewnym stopniu spowoduje jego zmiękczenie. W zakres czynności pielęgnacyjnych łap, poza pazurami wchodzi również dbałość o opuszki. Regularnie sprawdzamy przestrzenie pomiędzy palcami, opuszki a w okresie zimowym (jeśli wzorzec rasy na to pozwala) usuwamy owłosienie spomiędzy nich aby zapobiec osiadaniu brei śnieżnej oraz soli. Po zimowych spacerach łapy powinny być dokładnie płukane i osuszane zaś same poduszki warto przed wyjściem z domu zabezpieczyć preparatem natłuszczającym, który ograniczy kontakt skóry z chemikaliami. TEGO NIE WOLNO: Nie przycinamy pazurów zbyt krótko Przy bardzo dużej długości pazurów nigdy nie obcinamy ich jednorazowo do pożądanej; robimy to stopniowo, po kawałku przeciągając proces do kilku tygodni! Nie tniemy po skosie – może to powodować pękanie oraz bolesne zadziory Z uwagi na kształt oraz twardą strukturę pazura nie używamy do przycinania nożyczek ani obcinaczek przeznaczonych dla ludzi, które mogą miażdżyc lub w inny sposób prowadzić do uszkodzenia pazura. Najlepsze do tego celu są specjalnie cążki i obcinaczki dostępne w różnych rozmiarach w sklepach zoologicznych AKCESORIA: Obcinaczka do pazurów, Pilnik, Zasypka dezynfekująca i tamująca krwawienie, Nożyczki (do wycinania sierści na łapkach). PIELĘGNACJA GRUCZOŁÓW OKOŁOODBYTOWYCH Gruczoły mieszczą się w po obydwu stronach odbytu (umiejscowione są w okolicach godziny i Wydzielają one substancję o bardzo intensywnej, nieprzyjemnej woni, której funkcja pozostaje nie do końca sprecyzowana. Uznaje się, że do jej zadań należy głównie produkcja wydzieliny służącej do znakowania terytorium a także ułatwiającej defekację. Niektóre źródła podają także, że gruczoły służą detoksykacji organizmu. Zdrowe, sprawne i prawidłowo odżywiane psy, zasadniczo samoczynnie oczyszczają gruczoły podczas codziennych czynności fizjologicznych, w sposób niemal niezauważalny. Czasami jednak dochodzi do sytuacji kiedy dochodzi do przepełnienia gruczołów czy też ich zaczopowania, co wymaga pomocy ze strony właściciela a nawet lekarza weterynarii. Ma to najczęściej miejsce w przypadku zwierząt otyłych, pozbawionych ruchu, dotkniętych schorzeniami kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, schorzeniami gastrycznymi oraz psiaków, u których stosowana była nieodpowiednia dieta powodująca zbyt luźne stolce, uniemożliwiające naturalny ucisk na gruczoły podczas defekacji. Zdarza się jednak, że problem przepełnienia gruczołów dotyka jednakże również psy w dobrej kondycji. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? „Saneczkowanie” psa; zwierzę trze odbytem po podłożu co często mylnie interpretowane jest jako objaw zarobaczenia, Ocieranie okolicą odbytu o przedmioty oraz meble, Próby lizania, wygryzanie okolicy grzbietu, Obrzęk gruczołów i twardość w dotyku. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Jeśli co jakiś czas odczuwamy woń wydzieliny, której nie da się pomylić z niczym innym, oznacza to, że gruczoły oczyszczają się samoczynnie i nie ma potrzeby ingerowania w ten proces. Oczyszczania gruczołów możemy podjąć się samodzielnie, jeśli pozwala na to ich stan. Najlepiej zabieg ten wykonywać na powietrzu lub w łazience, z uwagi na towarzyszącą mu woń. Unosimy psu ogon a następnie przez ręcznik papierowy z wyczuciem uciskamy dwoma palcami odbyt z obydwu stron ujmując w/w gruczoły. Zwracamy szczególną uwagę na to aby nie naciskać zbyt mocno gdyż zaczopowany gruczoł bez możliwości ujścia wydzieliny pod wpływem nacisku może ulec perforacji. W przypadku jakichkolwiek trudności, bolesności lub zmian o charakterze zapalnym nie należy samodzielnie podejmować zabiegu oczyszczania i skonsultować stan psa z lekarzem weterynarii. Nie jest bowiem wykluczone, że konieczne będzie udrażnianie kanałów odprowadzających lub podjęcie leczenia antybiotykowego czy też chirurgicznego. Do wizyty u lekarza powinna skłonić nas również obecność w wydzielinie ropy lub krwi. Nie podejmujemy też żadnych zabiegów higienicznych jeśli pies nie wykazuje powyżej opisanych objawów świadczących o niedrożności czy przepełnieniu gruczołów, kiedy w sposób fizjologiczny ulegają one oczyszczaniu. TEGO NIE WOLNO: Jeśli pies nie wykazuje niepokojących objawów świadczących o zanieczyszczonych gruczołach, nie czyśmy ich profilaktycznie; można sprawdzić palpacyjnie, czy są one powiększone i podjąć działania dopiero w sytuacji, która będzie wymagała interwencji Nie podejmujemy samodzielnych kroków przy objawach zapalnych, bólu, zaczerwienieniu i obrzękowi okolicy gruczołu; konieczna jest wówczas pomoc lekarza weterynarii!! Nie uciskamy na siłę gruczołów; jeśli nie jesteśmy w stanie wycisnąć ich zawartości nie robimy tego na siłę lecz udajemy się do weterynarza AKCESORIA: Rękawiczki lateksowe Ręcznik papierowy. Pielęgnacja psich pazurów to ważna sprawa. Zabieg podcięcia pazurków nie należy do bardzo skomplikowanych, jednak, by wykonywać go sprawnie, szybko i bezboleśnie dla psa, należy wiedzieć o kilku istotnych rzeczach, zanim przystąpimy do działania. Jak często należy obcinać psu pazury Wszystko zależy od trybu życia naszego psiaka. Jeśli pies dużo czasu spędza na bieganiu po twardych powierzchniach, np. po chodnikach, wówczas sam ściera sobie pazurki na tyle, żeby mu nie przeszkadzały w codziennych czynnościach. Kiedy nasz maluch spędza czas jednak głównie w domu, czasami wyhasa się na trawce, a po twardej powierzchni spaceruje sobie bardzo sporadycznie, wówczas musimy być gotowi na to, że trzeba będzie w końcu wkroczyć do akcji. Skąd mam wiedzieć, że to już czas, by obciąć psu pazurki Musicie bacznie obserwować swojego pupila, i: kiedy zauważycie, że, gdy psiak stoi, jego pazury dotykają ziemi lub/i będziecie słyszeli stukanie albo szorowanie pazurami po podłodze, czy chodniku, to znak, że czas wziąć specjalny obcinacz i doprowadzić pazurki psiaka do porządku :) Czym obcinać psie pazury Na pewno należy pamiętać o tym, by NIE obcinać psich pazurów obcinaczami do paznokci, przeznaczonymi dla ludzi. Psi pazur różni się od ludzkiego paznokcia - jest bardziej twardy i wygięty. Dlatego też stworzono specjalne obcinacze i gilotynki dla psów. Ostatnio na rynku pojawiły się nawet takie obcinacze, które sygnalizują nam świetlnie, na jaką długość możemy przyciąć psi pazur, by nie wyrządzić pupilowi żadnej krzywdy. Jak obcinać psu pazury Przede wszystkim, należy zachować spokój. Jeśli będziemy zdenerwowani i zestresowani, taki nastrój udzieli się naszemu pupilowi i obcięcie pazurów zajmie nam ze dwa razy więcej czasu niż powinno. Bierzemy psiaka na kolanka, tyłem do nas (jeśli mamy szczeniaczka albo po prostu psa małej rasy) albo opieramy jego łapy np. o kanapę i przytulamy go od tyłu (jeśli mamy do czynienia z większym psiakiem). Sposobów jest wiele. Niektórzy biorą do pomocy drugą osobę, co jest dobre, kiedy psiak ma tendencje do wyrywania się. Innym wystarczy, gdy zaczekają na moment, w którym ich psiak staje się śpiący i zmęczony, siadają obok i delikatnie biorą łapkę, szybko załatwiając sprawę. Każdy sam musi wypracować sobie swoją, najlepszą dla niego, metodę. Pamiętajmy, że, obcinając pazurki, musimy pamiętać o rdzeniu. Rdzeń nie może zostać naruszony, więc pazurki obcinamy, uważając, by do niego nie dojść. W przeciwnym razie, zrobimy psu krzywdę, będzie on odczuwał ból, paznokieć zacznie krwawić i maluch już zawsze pewnie będzie bał się obcinania pazurków. UWAGA! Rdzeń łatwo jest zobaczyć u psów, które mają jasne pazury. Rdzeń jest czerwony i idealnie widać, dokąd możemy ciąć. W przypadku psów o ciemnych pazurach, musimy bardziej uważać. Pamiętajcie, że lepiej obcinać pazury powoli, po kawałeczku, by nie skrzywdzić psa. Pazur należy skrócić do momentu aż będzie na równi z opuszkiem (sprawdzamy, gdy pazur jest schowany, nie wysunięty!). Nie zapominajmy o tzw. wilczym pazurze (dodatkowy palec, a czasem sam dodatkowy pazur na tylnej łapie psa), ponieważ jego również należy podcinać. Tego pazura pies sam sobie nie zetrze, więc jeśli my nie zadbamy o jego długość, pies może odczuwać dyskomfort, a jeśli przez dłuższy czas nic z tym nie zrobimy, to nawet ból, ponieważ pazur może zacząć wrastać w skórę. UWAGA! Rdzeń w długo nieobcinanych pazurach przeważnie wydłuża się. Dbanie o pazurki i ich regularne podcinanie eliminuje ten problem. Co zrobić, jeśli naruszyłam/em rdzeń, podczas obcinania pazurów u psa Nie panikujemy. Jeśli przypadkiem naruszyliście rdzeń i paznokieć krwawi, zasypcie go specjalną zasypką (zasypkę taką możecie kupić u weterynarza). W przypadku, gdy nie macie zasypki, wystarczy zwykły talk, mąka albo po prostu przyłóżcie gazik. Odczekajcie 10 minut i, jeśli krwawienie nie ustąpi, udajcie się z psem do weterynarza. On będzie wiedział, co dalej robić i pomoże Waszemu pupilowi. Przyzwyczajanie psa od małego do obcinania pazurów Wiadomo, że im wcześniej zaczniemy, tym lepiej. Od szczeniaczka możemy powoli oswajać psiaka z obcinaczem, sadzać go na kolankach, dotykać jego pazurki, opuszki. Niech maluch przyzwyczaja się do tego, że gmeranie przy jego łapkach to nic złego. Dodatkowo głaszczcie go, chwalcie, dawajcie przysmaki, gdy ze spokojem poddaje się wszystkim tym czynnościom. Znacznie trudniej jest przekonać do zabiegu dorosłego psa, miejcie to na uwadze, a zarówno Wam, jak i Waszemu pupilowi, będzie w życiu dużo łatwiej.

usuniecie wilczego pazura u psa cena